Πριν λίγη ώρα έληξε η κατάληψη στο ελληνικό συμβούλιο για τους πρόσφυγες. Θεωρούμε ότι έκλεισε ο μικρός κύκλος του εγχειρήματος που είχε στην ουσία συμβολικό χαρακτήρα στην κατεύθυνση του να μένει η υπόθεση της θανάσιμης μεταναστευτικής πολιτικής στον αφρό των ανατρεπτικών δράσεων. Στην απογευματινή συζήτηση που είχε θέμα την υπόθεση της Πέτρου Ράλλη, τους θανάτους, τους τραυματισμούς και την εξαθλιωτική συνθήκη για χιλιάδες μετανάστες, συμμετείχαν περίπου 100 άτομα. Έγινε μια ενημέρωση για την υπόθεση και ακολούθησε διάλογος. Καθώς συμμετείχαν άτομα του συμβουλίου συζητήθηκε σχετικά εκτενώς ο ρόλος του συγκεκριμένου φορέα ως ανθρωπιστικού άλλοθι στην κρατική βαρβαρότητα. Στη συνέχεια ακούστηκαν τοποθετήσεις, προτάσεις και δόθηκαν κάποιες κατευθύνσεις στην προοπτική σχετικών συλλογικών δράσεων.
Στο βαθμό που έπρεπε να γίνουν όλα πιο συγκεκριμένα, να παρθούν αποφάσεις και να προσδιοριστεί η στρατηγική της αλληλεγγύης όσον αφορά την συγκεκριμένη υπόθεση ορίστηκε
ΣΥΖΗΤΗΣΗ για την ΔΕΥΤΕΡΑ 2 ΦΛΕΒΑΡΗ στις 8μμ στο ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ
Όλα συνεχίζονται...
Κυριακή 25 Ιανουαρίου 2009
Σάββατο 24 Ιανουαρίου 2009
Η πρόσβαση στην κατάληψη είναι ανοιχτή
Η πορεία αλληλεγγύης στους προφυλακισμένους και διωκόμενους της δεκεμβριανής εξέγερσης χτυπήθηκε από την αστυνομία. Η ένταση έχει μεταφερθεί εδώ και ώρα στους δρόμους των Εξαρχείων. Παρόλη την αστυνομική παρουσία στους δρόμους γύρω από το Πολυτεχνείο οι καταληψίες του ελληνικού συμβουλίου για τους πρόσφυγες φροντίζουν ώστε η πρόσβαση στο κατηλειμμένο κτίριο να είναι ανοιχτή. Η συζήτηση-εκδήλωση που έχει προγραμματιστεί για τις 6 το απόγευμα θα γίνει κανονικά.
[Το κτίριο βρίσκεται στην διεύθυνση Σολωμού 25 και Τζωρτζ στα Εξάρχεια]
[Το κτίριο βρίσκεται στην διεύθυνση Σολωμού 25 και Τζωρτζ στα Εξάρχεια]
Yunanistanê desbı kuştına ciwana kiriye eve dewandıket , ne sekini (κούρδικα)
03.01.2009, ciwaneki (xorteki) Bangladeş Hûseyin Zahidul Cihangir, ji bo ku şohla xê ya hukuki çê biken lı ber dere polisê biyanê disekinin, polisan rahelaye û deynayê (polisan le exist) ew ji navda bû.
25.10.2008 disa nav ve komeda bû, bo şiddeta polisa kû xe xelas biket direvit (bezit) ew ji weki xelki Pakistane Muhammet Eşref. Ew ji kefte xendekê da jiyana xe desda.
06.12.2008 Mahir Gül disa bı ve hecete rakiriye nexaşhane bo jiyan şerdiket (bo saxbûne)
Polisan ciwanê 24 sali Hûseyin Zahidul Cihangir dı kûşt, 03.01.2009. Hûseyin jiyana xe desda Muhammet erşiet ji hat kûştin, ji evê polisan kûştin. Mahir Gül ew ji nexaşxaneda şere jiyane det, polisan deskepire kûştına ciwana. Polisan disa ciwanek 16 salê dı kûştı bû, heş polisan reyaxe ne berdaye. Deşt bı kûştına xelki biyani kiriye. Ji bo hembera van, me ji CSR işgal kiriye, kû polis kûştınê ne ken. Hukuka insana hebit, em dı hukukê dı xâzın. Ji bo helki biyani (bo gûçmena).
25.10.2008 disa nav ve komeda bû, bo şiddeta polisa kû xe xelas biket direvit (bezit) ew ji weki xelki Pakistane Muhammet Eşref. Ew ji kefte xendekê da jiyana xe desda.
06.12.2008 Mahir Gül disa bı ve hecete rakiriye nexaşhane bo jiyan şerdiket (bo saxbûne)
Polisan ciwanê 24 sali Hûseyin Zahidul Cihangir dı kûşt, 03.01.2009. Hûseyin jiyana xe desda Muhammet erşiet ji hat kûştin, ji evê polisan kûştin. Mahir Gül ew ji nexaşxaneda şere jiyane det, polisan deskepire kûştına ciwana. Polisan disa ciwanek 16 salê dı kûştı bû, heş polisan reyaxe ne berdaye. Deşt bı kûştına xelki biyani kiriye. Ji bo hembera van, me ji CSR işgal kiriye, kû polis kûştınê ne ken. Hukuka insana hebit, em dı hukukê dı xâzın. Ji bo helki biyani (bo gûçmena).
Yabancılar Polisi'ndeki Cinayetler Ne Zaman Son Bulacak? (τούρκικα)
24 yaşındaki Bangladeşli Hüseyin Zahidul Cihangir, Yabancılar Polisi Müdürlüğü önünde yasallaşmak için beklerken, coplarla kovalanan kalabalığın içindeydi. Ölüm tarihi 3 Ocak 2009. Polisin kovaladığı yerde, 6 metrelik bir çukurda ölü bulundu. 25 Ekim'de Pakistanlı Muhammed Eşref de aynı nedenle hayatını kaybederken, 6 Aralık'ta Mahir Gül yoğun bakıma kaldırıldı.
Ölümlerin nedeni 'dikkatsizlik' olarak geçecek kayıtlara.
Bütün bunların gözümüzün önünde sürüp gitmesine tahammül edeceğimizi sanıyorlardı. 16 yaşında bir çocuğu göğsünden kurşunlarken, onlar bir alışkanlığı sürdürüyorlardı. Bizim de alıştığımızı sandılar.
6 Aralık'tan bu yana, göçmeniyle yerlisiyle, polis terörüne karşı sokaklardayız. 23 Ocak itibariyle raşist devlet politikasının 'sivil' yüzü olan Yunanistan Sığınma Konseyi'ni (CSR) işgal ediyoruz. İşgal bittiğinde, yasallaşma umuduyla, Yabancılar Polisi ve CSR arasında pingpong topuna dönmüş mültecilere davranışları değişecek mi? Yolsuzluklar son bulacak mı? Herşey aynı kalacak mı? Göreceğiz.
προσφυγες απ'το φεγγαρι
Ay'dan Mülteciler
Ölümlerin nedeni 'dikkatsizlik' olarak geçecek kayıtlara.
Bütün bunların gözümüzün önünde sürüp gitmesine tahammül edeceğimizi sanıyorlardı. 16 yaşında bir çocuğu göğsünden kurşunlarken, onlar bir alışkanlığı sürdürüyorlardı. Bizim de alıştığımızı sandılar.
6 Aralık'tan bu yana, göçmeniyle yerlisiyle, polis terörüne karşı sokaklardayız. 23 Ocak itibariyle raşist devlet politikasının 'sivil' yüzü olan Yunanistan Sığınma Konseyi'ni (CSR) işgal ediyoruz. İşgal bittiğinde, yasallaşma umuduyla, Yabancılar Polisi ve CSR arasında pingpong topuna dönmüş mültecilere davranışları değişecek mi? Yolsuzluklar son bulacak mı? Herşey aynı kalacak mı? Göreceğiz.
προσφυγες απ'το φεγγαρι
Ay'dan Mülteciler
Παρασκευή 23 Ιανουαρίου 2009
Ταξίδι στα συνώνυμα
ΠΟΡΤΡΑΙΤΑ ΕΠΙΘΕΤΩΝ, ΡΗΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΩΝ
όταν κοιμούνται αγριεύονται,
με το βλέμμα των “αγράμματων”,
εξουθενωμένων από την αγωνία και την ανάγκη,
με τον άνεμο της δυστυχίας και το θρόισμα της απόγνωσης,
και την απορία, την αμηχανία,
μια θλίψη σα θυμός που ασφυκτιά,
ξεπεσμός χωρίς ντροπή,
την ντροπή την έπνιξε η ταλαιπωρία,
όλα ακροβατούν πάνω στον τεντωμένο φόβο,
στη φρίκη που πρέπει να μείνει πίσω,
μπούχτισμα από τις απώλειες,
οι βιαστικοί αποχωρισμοί που τρυπώσαν στα όνειρα,
φθόνος για την ατυχία,
και ένα δάκρυ πάντα διαθέσιμο,
η ακατάληπτη ευγένεια των εκτεθειμένων,
η ελπίδα πεθαίνει πάντοτε πρώτη,
έρημοι,
αλλά ίσως ζωντανοί σε μια μετά θάνατον ζωή,
καρτερούν το άγνωστο,
με τη μνήμη στην κόλαση,
και τα κότσια στο μέλλον,
ψηλαφούν με κρυμμένη περηφάνια
τον μονόδρομο της ξενιτιάς,
παραβαίνοντας με νηφάλιο θράσος,
ψάχνοντας τις προσδοκίες,
έχουν ήδη χάσει
ΣΤΟ ΧΑΟΣ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΤΑΞΗΣ
της ψύχραιμης λεηλασίας,
με διωγμούς, βομβαρδισμούς, βασανιστήρια, θρήνους, πείνα,
γνωρίζουν το ρήμα εγκαταλείπω,
ανάμεσα σε συμφορές και συντρίμμια,
σε κάποια ανατολή της απόφασης,
με οδοιπορία έως το πέρασμα,
ή με τη θάλασσα, να αποπλέουν από μια αποβάθρα,
στην απαραίτητη μεσόγειο,
με τα ναύλα των δούλων στο χέρι,
με τον προορισμό τους στα χέρια του έμπορου και της τύχης,
λέμβος, λιμάνι, νύχτα, ξεφεύγω, πλοιάριο, σωσίβιο, βουλιάζω, πνιγμός ή γλιτώνω, σώζομαι, φυγή,
αποβιβάζομαι γυμνός,
έσχατοι χωρίς κραυγές στην ησυχία των συνόρων,
κρυμμένοι,
σε μάταιο καταφύγιο,
και την αγριάδα των κυνηγημένων
ΟΙ ΑΚΤΕΣ ΤΩΝ ΠΕΡΙΠΟΛΩΝ
ξανά στις όχθες της αδικίας,
στην πολιτισμένη ευγένεια της απαξίας,
στον περίφρακτο κι ακατ-ανόητο αποκλεισμό,
στην φτωχή γλώσσα της αποξένωσης,
στην παθογένεια της δημοκρατίας
ΣΤΟΝ ΒΑΡΕΤΟ ΜΟΝΟΛΟΓΟ ΤΗΣ ΝΤΟΠΙΑΣ ΚΑΘΑΡΟΤΗΤΑΣ
να ένα νέο πρόσωπο των άλλων,
με τους κανόνες τους να είναι αντικανονικοί,
τουλάχιστον ενοχλητικοί με το εκβιαστικό πρόβλημα τους,
αταίριαστοι με την ομοιογένεια των εθίμων,
διαφορετικοί από μας ακόμη και στην άκρη της θλίψη τους,
ένα ζήτημα που πρέπει να λύσουν οι αρμόδιοι,
ένα θήραμα για τις Αρχές,
κατώτεροι αφού μπορούμε και τους κρίνουμε,
μια ανεπιθύμητη μαρτυρία,
ένα μηδέν που κατάφερε να αποδράσει από το τίποτα,
οι χειρότεροι ξένοι χωρίς διαπιστευτήρια,
αντικείμενα που διεκδικούν την αξόδευτη περιφρόνηση,
πρόθυμοι σκλάβοι που δεν τους ζήτησε κανείς,
για την εξουσιαστική πραγματικότητα ο πρόσφυγας είναι ο ΕΣΧΑΤΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ, ο ΕΣΧΑΤΟΣ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΟΣ
ΣΤΟΝ ΒΑΡΕΤΟ ΜΟΝΟΛΟΓΟ ΤΩΝ ΝΤΟΠΙΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΩΝ
το μεγάλο πρόσχημα της ανθρωπιστικής βοήθειας,
γι’ αυτούς που είναι αντίκρυ,
για τον ορισμό του αξιοθρήνητου,
ένα αποκρουστικό χάδι για τους άπορους,
αφήνοντας άθικτο τον πολιτισμό της διάκρισης,
τον καθησυχασμό της ελεημοσύνης,
διαιωνίζοντας τις παράλληλες μοίρες,
γέρνοντας το “μεγαλείο” τους προς τους φουκαράδες
ΓΕΛΙΑ ΑΠΟ ΣΥΡΜΑΤΟΠΛΕΓΜΑΤΑ
πώς καταφέρνουν οι κολασμένοι τη διέλευση των συνόρων;
έλεγχοι που παλινδρομούν ανάμεσα στην αυστηρότητα και την ανυπαρξία,
με την αστυνομία να παίρνει τα ποσοστά της,
και να στέλνει με το άλλο της πρόσωπο στο αυτόφωρο
με ύφος αναπόφευκτης απέλασης,
υπάλληλοι γελάν μπροστά στα δικαιολογητικά,
στις αιτήσεις ασύλου,
μπροστά στους δέσμιους,
γέλια από συρματοπλέγματα,
έγκλειστοι πρόσφυγες,
εκλιπαρώντας φαντάσματα δικηγόρων,
εθνικότητα με νοήματα,
υπηκοότητα για να είσαι κάπου υπήκοος
ροζ κάρτα στην καλύτερη,
μια ροζ παράταση του λαθραίου,
η καταστολή δεν έχει εθνικότητα, έχει μόνο χειρονομίες,
κάποιος ξενώνας ή παράπηγμα,
ένας περιορισμός χωρίς προθεσμία,
ουρά για κάποιο συσσίτιο,
ψυχρότητα λέξη σε όλες τις κλίσεις
θα μπορούσε να είναι ένα ατελείωτο
ΤΕΛΟΣ για τους πρόσφυγες
αν δεν υπήρχε ένα ακόμη συνώνυμο στη γλώσσα μας που ασφυκτιά μαζί με την ελευθερία και την αξιοπρέπεια
ενάντια στην ύβρι της εξουσίας
Προβολή στην κατάληψη
Σε περίπου 10 λεπτά ξεκινάει η προβολή του ντοκυμαντέρ "Με το Καθολικό Ένστικτο της Ζωής".
Προβολή στην κατάληψη Ε.Σ.Π.
ΠΡΟΒΟΛΗ ΣΗΜΕΡΑ 9:30μμ
ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ
για την υπόθεση των προσφύγων και μεταναστών
"ΜΕ ΤΟ ΚΑΘΟΛΙΚΟ ΕΝΣΤΙΚΤΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ"
ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ
για την υπόθεση των προσφύγων και μεταναστών
"ΜΕ ΤΟ ΚΑΘΟΛΙΚΟ ΕΝΣΤΙΚΤΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ"
Ανακοίνωση της Κατάληψης Ε.Σ.Π.
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ της ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ
του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ για τους ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ
Σολώμου 25, Εξάρχεια
Παρασκευή 23 Γενάρη 2009
Ξημερώματα Σαββάτου 3 Γενάρη κι ο 24χρονος Χουσεΐν Ζαχιντούλ Τζαχανγκίρ από το Μπαγκλαντές σκοτώνεται κατά τη διάρκεια αστυνομικής «απώθησης» και ξυλοδαρμού των χιλιάδων μεταναστών που ήταν συγκεντρωμένοι για κατάθεση αιτήσεων ασύλου έξω από την Υποδιεύθυνση Αλλοδαπών και χώρο κράτησης εκατοντάδων μεταναστών «χωρίς χαρτιά» της Πέτρου Ράλλη (λειτουργεί και ως Μεταγωγών τόσο για μετανάστες προς απέλαση όσο και για κρατούμενους των φυλακών).
Ο δεύτερος νεκρός μετανάστης το τελευταίο τρίμηνο στο ίδιο σημείο (ο πρώτος ήταν ο Μοχάμεντ Ασράφ από το Πακιστάν στις 25 Οκτώβρη) με έναν ακόμα στην εντατική (τον Μαζίρ Γκουλ από το Πακιστάν από τις 6 Δεκέμβρη) και δεκάδες ελαφρότερα ή σοβαρότερα τραυματισμένους από την εβδομαδιαία αστυνομική «περιποίηση».
Κάθε Σάββατο πρωί (και μόνο τη συγκεκριμένη μέρα) στο κολαστήριο της Πέτρου Ράλλη λειτουργεί η υπηρεσία που δίνει χαρτάκια για ραντεβού σε μετανάστες «χωρίς χαρτιά» για την κατάθεση αιτήσεων ασύλου και την έκδοση ροζ καρτών προσωρινής παραμονής μέχρι την εξέταση του σχετικού τους αιτήματος. Οι μετανάστες (από όλες τις χώρες προέλευσης) που συγκεντρώνονται κάθε εβδομάδα -από το πρωί ή το απόγευμα ήδη της προηγούμενης μέρας- είναι πολλές εκατοντάδες έως και χιλιάδες κι η υπηρεσία δέχεται μόνο 50, 100 ή 300 κάθε φορά, σύμφωνα με τις εντολές του Υπουργείου Εσωτερικών. Η ουρά που δημιουργείται είναι εκατοντάδων μέτρων κι οι μετανάστες στέκονται όρθιοι όλη τη νύχτα προσπαθώντας να πλησιάσουν το κτίριο όσο περισσότερο γίνεται για να κερδίσουν μια σειρά προτεραιότητας για το «μαγικό χαρτάκι» του ραντεβού. Οι μπάτσοι στήνουν μπλόκα με οχήματα, διμοιρίες και ΟΠΚΕ για να αποτρέψουν τους μετανάστες να πλησιάσουν το κτίριο και προβαίνουν κατά στιγμές σε «απωθήσεις» και άγριο κυνηγητό των μεταναστών με γκλοπς και δακρυγόνα για να διαλύσουν και να διώξουν το πλήθος. Με τον πανικό που δημιουργείται οι μετανάστες, πέρα από τους ξυλοδαρμούς που δέχονται, ποδοπατούνται και κινδυνεύουν να πέσουν σε ένα ρέμα βάθους 6 μέτρων που υπάρχει στην οδό Σαλαμινίας όπου συνωστίζονται (παράλληλος της Πέτρου Ράλλη που οδηγεί στην πίσω είσοδο του Μεταγωγών). Εκεί έπεσαν κατά τη διάρκεια τέτοιων κυνηγητών ο Χουσεΐν, ο Μοχάμεντ κι ο Μαζίρ.
Το κτίριο της Πέτρου Ράλλη (στρατόπεδο συγκέντρωσης μεταναστών «χωρίς χαρτιά», Μεταγωγών για απελάσεις, Υποδιεύθυνση Αλλοδαπών με όλες τις κεντρικές υπηρεσίες πληροφοριών, Υπηρεσία εξαπάτησης για αιτήματα ασύλου) συμπυκνώνει στο πεδίο της αθηναϊκής μητρόπολης όλη τη χυδαιότητα του θεσμισμένου ρατσισμού, όλη την επιθετικότητα της κρατικής πολιτικής για τους μετανάστες: φυλακίσεις, βασανιστήρια, απελάσεις εκατοντάδων μεταναστών, κοροϊδία, ταλαιπωρία, εξευτελισμοί και ξυλοδαρμοί για τους αιτούντες άσυλο.
Κι είναι αδιαμφισβήτητο ότι η κατάσταση θα χειροτερεύει ολοένα. Το ελληνικό κράτος σε συμφωνία με όλα τα κράτη της ΕΕ ακολουθούν εδώ και χρόνια πολιτική «μηδενικής παροχής ασύλου» ενώ οι διαδικασίες κατάθεσης αιτήσεων ασύλου (που έχουν απορριφθεί πριν καν κατατεθούν) κι οι ροζ κάρτες ολιγόμηνης παραμονής (που δίνονται με το σταγονόμετρο) υπάρχουν για να διατηρεί το καθεστώς τα ανθρωπιστικά του προσχήματα. Άλλωστε για τους μετανάστες που έχουν έρθει στην Ελλάδα μετά το 2004, παρότι μπορεί να ζουν και να εργάζονται για χρόνια εδώ, δεν υπάρχει καμία πρόβλεψη για την έκδοση αδειών παραμονής-εργασίας ενώ μετά το πρόσφατο πανευρωπαϊκό Σύμφωνο για τη Μετανάστευση κανένα κράτος της ΕΕ δε θα προβεί από εδώ και πέρα σε νέες «διαδικασίες νομιμοποίησης». Την ίδια στιγμή ο συνοριακός πόλεμος κατά των μεταναστών εντείνεται με δεκάδες νεκρούς ετησίως από «τυχαίες εκπυρσοκροτήσεις» συνοριοφυλάκων, νάρκες στον Έβρο και βυθίσεις πλοιαρίων στο Αιγαίο και χιλιάδες έγκλειστους μετανάστες στα δεκάδες σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης της Δημοκρατίας.
Ο στρατιωτικός και οικονομικός πόλεμος που έχουν κηρύξει τα πιο αιμοβόρα ισχυρά κράτη (ανάμεσά τους και το ελληνικό) ενάντια στους πληθυσμούς της Μέσης Ανατολής, της Κεντρικής και Νοτιοανατολικής Ασίας, της Αφρικής, των Βαλκανίων, της Ανατολικής Ευρώπης και του Καυκάσου εξαναγκάζει εκατομμύρια ανθρώπους σε φυγή. Σπρωγμένοι από τον πόλεμο ή την ανέχεια οι ξεριζωμένοι πληβείοι παίρνουν το δρόμο της προσφυγιάς, σε μια μετέωρη διαδρομή από θάνατο σε θάνατο, για να συναντήσουν στις λεγόμενες «χώρες υποδοχής» την άλλη όψη του ίδιου πολέμου, το πρόσταγμα των ίδιων οικονομικών και πολιτικών αφεντικών που τους μακελεύουν και τους λεηλατούν: ή νεκροί/ή έγκλειστοι/ή δούλοι, πάντα αόρατοι και ευάλωτοι, πάντα στο έλεος των ορέξεων τους και των ένστολων φονιάδων τους.
Για τους λόγους αυτούς αλλά καταρχήν ορμώμενοι από την πρόσφατη δολοφονία του Χουσεΐν προχωρήσαμε σήμερα το μεσημέρι 23/1/09 στην κατάληψη του Ελληνικού Συμβουλίου για τους Πρόσφυγες (μέσα στη δίνη των πολύμορφων κινητοποιήσεων και δράσεων αλληλεγγύης των ημερών στους διωκόμενους της εξέγερσης και στην Κωνσταντίνα Κούνεβα, στις οποίες συμμετέχουμε) ως μια πρώτη κίνηση κατάδειξης και αυτής της δολοφονικής πλευράς του κράτους. Ενώ κατά τη διάρκεια της κατάληψης θα συζητήσουμε και για την οργάνωση παραπέρα σχετικών παρεμβάσεων. Εξάλλου αρκετοί και αρκετές από εμάς κάθε Παρασκευή μετά τη δολοφονία του Μοχάμεντ στις 25/10 και μέχρι τις 6/12 (ημέρα δολοφονίας του Αλέξη Γρηγορόπουλου και ξεσπάσματος της εξέγερσης) κατεβαίναμε στην Πέτρου Ράλλη με πολύγλωσσα κείμενα και πανό και παρεμβαίναμε μαζί με τους μετανάστες, με αποκλεισμούς δρόμων και της εισόδου του Μεταγωγών και μια πορεία που είχε καταλήξει στο Θησείο.
ΚΡΑΤΟΣ & ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝ
ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ, ΕΡΓΑΤΕΣ, ΝΕΟΛΑΙΟΥΣ
ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΚΩΧΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΣ
Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ
*** Σχετικά με το Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες, αποτελεί οργανικό τμήμα της ζοφερής πραγματικότητας που βιώνουν οι μετανάστες. Ως φορέας υπάγεται στην Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες και αποτελεί σε κάθε χώρα παράρτημα της αντι-μεταναστευτικής κρατικής πολιτικής. Εμφανιζόμενο με ένα ανθρωπιστικό προσωπείο για τη βοήθεια και την υποστήριξη των προσφύγων κατ’ ουσία κάνει παράλληλη ή πρωτογενή δουλειά διαλογής μεταναστών, «εξαντλώντας» το ενδιαφέρον του επιλεκτικά σε εκείνους που κρίνει ότι πιθανά πληρούν τις προϋποθέσεις του νόμου για αίτηση ασύλου και διώχνοντας τους υπόλοιπους. Πρόκειται για έναν οργανισμό απαραίτητο για την τήρηση των ανθρωπιστικών προσχημάτων των κρατικών πολιτικών «μηδενικής παροχής ασύλου»: μπορεί να μην δίνουμε άσυλο αλλά έχουμε για τα μάτια του κόσμου κι έναν φορέα που βοηθάει έστω έναν μικρό αριθμό προσφύγων να συμπληρώσουν αιτήσεις ασύλου ή ενστάσεις κατά απορριπτικών αποφάσεων στις αιτήσεις τους. Σε τελική ανάλυση είναι ένας φορέας που ευθύνεται εμμέσως πλην σαφώς για εκατοντάδες απελάσεις, που ποτέ δεν έχει δημοσιοποιήσει τις εκατοντάδες καταγγελίες βασανισμών που του έχουν κατατεθεί από μετανάστες και που όταν δημοσιοποιεί εκθέσεις για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης προσφύγων πάντα εξωραΐζει και καλύπτει τις απάνθρωπες συνθήκες κράτησης, προσφέροντας έτσι καλές υπηρεσίες στους πολιτικούς του προϊσταμένους και χρηματοδότες (παίρνει κονδύλια από την ΕΕ και την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες).
ΣΥΖΗΤΗΣΗ: η «γνωστή-άγνωστη» υπόθεση της Πέτρου Ράλλη και επόμενες κινήσεις
Σάββατο 24 Γενάρη, 6:00μμ, στην Κατάληψη του Συμβουλίου για τους Πρόσφυγες
του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ για τους ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ
Σολώμου 25, Εξάρχεια
Παρασκευή 23 Γενάρη 2009
Ξημερώματα Σαββάτου 3 Γενάρη κι ο 24χρονος Χουσεΐν Ζαχιντούλ Τζαχανγκίρ από το Μπαγκλαντές σκοτώνεται κατά τη διάρκεια αστυνομικής «απώθησης» και ξυλοδαρμού των χιλιάδων μεταναστών που ήταν συγκεντρωμένοι για κατάθεση αιτήσεων ασύλου έξω από την Υποδιεύθυνση Αλλοδαπών και χώρο κράτησης εκατοντάδων μεταναστών «χωρίς χαρτιά» της Πέτρου Ράλλη (λειτουργεί και ως Μεταγωγών τόσο για μετανάστες προς απέλαση όσο και για κρατούμενους των φυλακών).
Ο δεύτερος νεκρός μετανάστης το τελευταίο τρίμηνο στο ίδιο σημείο (ο πρώτος ήταν ο Μοχάμεντ Ασράφ από το Πακιστάν στις 25 Οκτώβρη) με έναν ακόμα στην εντατική (τον Μαζίρ Γκουλ από το Πακιστάν από τις 6 Δεκέμβρη) και δεκάδες ελαφρότερα ή σοβαρότερα τραυματισμένους από την εβδομαδιαία αστυνομική «περιποίηση».
Κάθε Σάββατο πρωί (και μόνο τη συγκεκριμένη μέρα) στο κολαστήριο της Πέτρου Ράλλη λειτουργεί η υπηρεσία που δίνει χαρτάκια για ραντεβού σε μετανάστες «χωρίς χαρτιά» για την κατάθεση αιτήσεων ασύλου και την έκδοση ροζ καρτών προσωρινής παραμονής μέχρι την εξέταση του σχετικού τους αιτήματος. Οι μετανάστες (από όλες τις χώρες προέλευσης) που συγκεντρώνονται κάθε εβδομάδα -από το πρωί ή το απόγευμα ήδη της προηγούμενης μέρας- είναι πολλές εκατοντάδες έως και χιλιάδες κι η υπηρεσία δέχεται μόνο 50, 100 ή 300 κάθε φορά, σύμφωνα με τις εντολές του Υπουργείου Εσωτερικών. Η ουρά που δημιουργείται είναι εκατοντάδων μέτρων κι οι μετανάστες στέκονται όρθιοι όλη τη νύχτα προσπαθώντας να πλησιάσουν το κτίριο όσο περισσότερο γίνεται για να κερδίσουν μια σειρά προτεραιότητας για το «μαγικό χαρτάκι» του ραντεβού. Οι μπάτσοι στήνουν μπλόκα με οχήματα, διμοιρίες και ΟΠΚΕ για να αποτρέψουν τους μετανάστες να πλησιάσουν το κτίριο και προβαίνουν κατά στιγμές σε «απωθήσεις» και άγριο κυνηγητό των μεταναστών με γκλοπς και δακρυγόνα για να διαλύσουν και να διώξουν το πλήθος. Με τον πανικό που δημιουργείται οι μετανάστες, πέρα από τους ξυλοδαρμούς που δέχονται, ποδοπατούνται και κινδυνεύουν να πέσουν σε ένα ρέμα βάθους 6 μέτρων που υπάρχει στην οδό Σαλαμινίας όπου συνωστίζονται (παράλληλος της Πέτρου Ράλλη που οδηγεί στην πίσω είσοδο του Μεταγωγών). Εκεί έπεσαν κατά τη διάρκεια τέτοιων κυνηγητών ο Χουσεΐν, ο Μοχάμεντ κι ο Μαζίρ.
Το κτίριο της Πέτρου Ράλλη (στρατόπεδο συγκέντρωσης μεταναστών «χωρίς χαρτιά», Μεταγωγών για απελάσεις, Υποδιεύθυνση Αλλοδαπών με όλες τις κεντρικές υπηρεσίες πληροφοριών, Υπηρεσία εξαπάτησης για αιτήματα ασύλου) συμπυκνώνει στο πεδίο της αθηναϊκής μητρόπολης όλη τη χυδαιότητα του θεσμισμένου ρατσισμού, όλη την επιθετικότητα της κρατικής πολιτικής για τους μετανάστες: φυλακίσεις, βασανιστήρια, απελάσεις εκατοντάδων μεταναστών, κοροϊδία, ταλαιπωρία, εξευτελισμοί και ξυλοδαρμοί για τους αιτούντες άσυλο.
Κι είναι αδιαμφισβήτητο ότι η κατάσταση θα χειροτερεύει ολοένα. Το ελληνικό κράτος σε συμφωνία με όλα τα κράτη της ΕΕ ακολουθούν εδώ και χρόνια πολιτική «μηδενικής παροχής ασύλου» ενώ οι διαδικασίες κατάθεσης αιτήσεων ασύλου (που έχουν απορριφθεί πριν καν κατατεθούν) κι οι ροζ κάρτες ολιγόμηνης παραμονής (που δίνονται με το σταγονόμετρο) υπάρχουν για να διατηρεί το καθεστώς τα ανθρωπιστικά του προσχήματα. Άλλωστε για τους μετανάστες που έχουν έρθει στην Ελλάδα μετά το 2004, παρότι μπορεί να ζουν και να εργάζονται για χρόνια εδώ, δεν υπάρχει καμία πρόβλεψη για την έκδοση αδειών παραμονής-εργασίας ενώ μετά το πρόσφατο πανευρωπαϊκό Σύμφωνο για τη Μετανάστευση κανένα κράτος της ΕΕ δε θα προβεί από εδώ και πέρα σε νέες «διαδικασίες νομιμοποίησης». Την ίδια στιγμή ο συνοριακός πόλεμος κατά των μεταναστών εντείνεται με δεκάδες νεκρούς ετησίως από «τυχαίες εκπυρσοκροτήσεις» συνοριοφυλάκων, νάρκες στον Έβρο και βυθίσεις πλοιαρίων στο Αιγαίο και χιλιάδες έγκλειστους μετανάστες στα δεκάδες σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης της Δημοκρατίας.
Ο στρατιωτικός και οικονομικός πόλεμος που έχουν κηρύξει τα πιο αιμοβόρα ισχυρά κράτη (ανάμεσά τους και το ελληνικό) ενάντια στους πληθυσμούς της Μέσης Ανατολής, της Κεντρικής και Νοτιοανατολικής Ασίας, της Αφρικής, των Βαλκανίων, της Ανατολικής Ευρώπης και του Καυκάσου εξαναγκάζει εκατομμύρια ανθρώπους σε φυγή. Σπρωγμένοι από τον πόλεμο ή την ανέχεια οι ξεριζωμένοι πληβείοι παίρνουν το δρόμο της προσφυγιάς, σε μια μετέωρη διαδρομή από θάνατο σε θάνατο, για να συναντήσουν στις λεγόμενες «χώρες υποδοχής» την άλλη όψη του ίδιου πολέμου, το πρόσταγμα των ίδιων οικονομικών και πολιτικών αφεντικών που τους μακελεύουν και τους λεηλατούν: ή νεκροί/ή έγκλειστοι/ή δούλοι, πάντα αόρατοι και ευάλωτοι, πάντα στο έλεος των ορέξεων τους και των ένστολων φονιάδων τους.
Για τους λόγους αυτούς αλλά καταρχήν ορμώμενοι από την πρόσφατη δολοφονία του Χουσεΐν προχωρήσαμε σήμερα το μεσημέρι 23/1/09 στην κατάληψη του Ελληνικού Συμβουλίου για τους Πρόσφυγες (μέσα στη δίνη των πολύμορφων κινητοποιήσεων και δράσεων αλληλεγγύης των ημερών στους διωκόμενους της εξέγερσης και στην Κωνσταντίνα Κούνεβα, στις οποίες συμμετέχουμε) ως μια πρώτη κίνηση κατάδειξης και αυτής της δολοφονικής πλευράς του κράτους. Ενώ κατά τη διάρκεια της κατάληψης θα συζητήσουμε και για την οργάνωση παραπέρα σχετικών παρεμβάσεων. Εξάλλου αρκετοί και αρκετές από εμάς κάθε Παρασκευή μετά τη δολοφονία του Μοχάμεντ στις 25/10 και μέχρι τις 6/12 (ημέρα δολοφονίας του Αλέξη Γρηγορόπουλου και ξεσπάσματος της εξέγερσης) κατεβαίναμε στην Πέτρου Ράλλη με πολύγλωσσα κείμενα και πανό και παρεμβαίναμε μαζί με τους μετανάστες, με αποκλεισμούς δρόμων και της εισόδου του Μεταγωγών και μια πορεία που είχε καταλήξει στο Θησείο.
ΚΡΑΤΟΣ & ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝ
ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ, ΕΡΓΑΤΕΣ, ΝΕΟΛΑΙΟΥΣ
ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΚΩΧΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΣ
Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ
*** Σχετικά με το Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες, αποτελεί οργανικό τμήμα της ζοφερής πραγματικότητας που βιώνουν οι μετανάστες. Ως φορέας υπάγεται στην Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες και αποτελεί σε κάθε χώρα παράρτημα της αντι-μεταναστευτικής κρατικής πολιτικής. Εμφανιζόμενο με ένα ανθρωπιστικό προσωπείο για τη βοήθεια και την υποστήριξη των προσφύγων κατ’ ουσία κάνει παράλληλη ή πρωτογενή δουλειά διαλογής μεταναστών, «εξαντλώντας» το ενδιαφέρον του επιλεκτικά σε εκείνους που κρίνει ότι πιθανά πληρούν τις προϋποθέσεις του νόμου για αίτηση ασύλου και διώχνοντας τους υπόλοιπους. Πρόκειται για έναν οργανισμό απαραίτητο για την τήρηση των ανθρωπιστικών προσχημάτων των κρατικών πολιτικών «μηδενικής παροχής ασύλου»: μπορεί να μην δίνουμε άσυλο αλλά έχουμε για τα μάτια του κόσμου κι έναν φορέα που βοηθάει έστω έναν μικρό αριθμό προσφύγων να συμπληρώσουν αιτήσεις ασύλου ή ενστάσεις κατά απορριπτικών αποφάσεων στις αιτήσεις τους. Σε τελική ανάλυση είναι ένας φορέας που ευθύνεται εμμέσως πλην σαφώς για εκατοντάδες απελάσεις, που ποτέ δεν έχει δημοσιοποιήσει τις εκατοντάδες καταγγελίες βασανισμών που του έχουν κατατεθεί από μετανάστες και που όταν δημοσιοποιεί εκθέσεις για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης προσφύγων πάντα εξωραΐζει και καλύπτει τις απάνθρωπες συνθήκες κράτησης, προσφέροντας έτσι καλές υπηρεσίες στους πολιτικούς του προϊσταμένους και χρηματοδότες (παίρνει κονδύλια από την ΕΕ και την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες).
ΣΥΖΗΤΗΣΗ: η «γνωστή-άγνωστη» υπόθεση της Πέτρου Ράλλη και επόμενες κινήσεις
Σάββατο 24 Γενάρη, 6:00μμ, στην Κατάληψη του Συμβουλίου για τους Πρόσφυγες
Ο ξεριζωμένος...
«Ο ξεριζωμένος δεν θεωρεί τίποτα μόνιμο. Όμως γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο, βλέπει παντού έναν δρόμο. Εκεί που οι άλλοι συναντούν τείχη ή βουνά, ακόμη κι εκεί, αυτός βλέπει έναν δρόμο. Επειδή, όμως, βλέπει έναν δρόμο παντού, είναι αναγκασμένος πάντα να αφανίζει τα πράγματα στο πέρασμά του…Επειδή βλέπει δρόμους παντού, τοποθετείται πάντα στα σταυροδρόμια. Καμία στιγμή δεν μπορεί να ξέρει τι μπορεί να φέρει η επόμενη. Ό,τι υπάρχει το κατεδαφίζει, όχι χάριν της κατεδάφισης, αλλά για το δρόμο που περνάει μέσα απ’ αυτό».
“The destructive character”, Peter Demetz, 1978,
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)